యుధ్ధభూమి..

నేర్చవలసిందేముంది..
అంతా యుద్ఢమైనపుడు,

తనపాలు తాపలేని
తల్లి కన్నీటిని చూస్తూ..

పిడికెడు బువ్వ పెట్టలేని
తండ్రి విచారాన్ని చూస్తూ..

మసకబారిన బాల్యంలో
చిరునవ్వును వెదుకుతూ ఎదిగాం..

శక్తిని, శ్రమను చివరికి బ్రతుకునూ
దోచుకునే దొరల రాజ్యంలో..
మాకేం మిగిలిందని,

నేర్వవలసిందల్లా ఒక్కటే..

తుపాకీలో గుండును పెట్టటం..
గుండుకు, గుండెను ఎరపెట్టడం..

(హృదయావేదన ఉప్పొంగిన క్షణం..)