ఆగని పయనం..

రాలిన ఆకుల వెనుక
మిగిలిన రక్తపు చారిక
మట్టిలో కలవనే లేదు..


పగలబడి నవ్వుతూ వీస్తున్న గాలి
ఆలింగనం ఆశ్వాదిస్తూ నేల రాలిని చినుకు
దూరం చేయలేని రక్తపుచారిక..


ఉబికిన కన్నీటితో
గుండెలోతుల్లో ఇంకిపోతూ
వెంటాడుతూ, వెన్నాడుతూ..


అరుణోదయంలో..
గోచరిస్తూ,
నిన్నే జ్ణప్తికి తెస్తూ


సంద్యపు కాంతిలో..
దోబూచులాడుతూ
రెప్పల వెనుక నిన్నే దాచేస్తూ


నిత్యం జ్ణాపకాల నీడలో
ఆగని ఈ పయనంలో
గమ్యం నిర్దేశిస్తూ..